
“So What,” utwór z albumu “Kind of Blue” Milesa Davisa, nie jest tylko prostym kawałkiem jazzowym; to manifest jazzowej rewolucji. Melancholijne melodie klarnetów i saksofonu kontrastują z synkopowanym rytmem perkusji, tworząc atmosferę refleksyjnego snu, w którym każdy dźwięk opowiada osobną historię.
“Kind of Blue,” wydany w 1959 roku, jest uznawany za jeden z najważniejszych albumów jazzowych wszech czasów. Nie był to jednak tylko kolejny album studyjny; była to próba zerwania z konwencjonalnymi strukturami muzycznymi. Davis i jego zespół eksperymentowali z nowymi harmoniami i rytmami, tworząc coś zupełnie nowego – modalny jazz.
Modalny jazz różnił się od tradycyjnego bebopowego jazzu w tym, że zamiast stosowania akordów zmieniających się w szybkim tempie, opierał się na skalach modalnych (trybach). Ta zmiana pozwoliła muzykom na swobodniejsze improwizowanie, tworzenie bardziej złożonych i ekspresyjnych linii melodycznych.
“So What,” jeden z dwóch utworów otwierających “Kind of Blue,” jest idealnym przykładem tego nowego podejścia.
Piosenka zaczyna się od prostej melodii granej przez trąbkę Milesa Davisa, która zostaje powtórzona przez saksofon Juliana “Cannonballa” Adderleya. Następnie muzycy wkraczają w improwizację, wykorzystując skalę D Dorian do tworzenia melancholijnych i refleksyjnych solówek.
Muzyczne Dialogi: Davis, Adderley, i reszta zespołu
Improwizacja na “So What” jest przykładem dialogu muzycznego między poszczególnymi instrumentami. Davis gra swobodnie i lirycznie, tworząc melancholijne melodie, które kontrastują z bardziej agresywnym i energicznym stylem Adderleya. Kontrabasista Paul Chambers i perkusista Jimmy Cobb dostarczają solidnego podłoża rytmicznego, pozwalając innym muzykom na swobodną ekspresję.
Wpływ “So What” na Świat Jazzu
“So What,” podobnie jak cały album “Kind of Blue,” miał ogromny wpływ na świat jazzu. Otworzył drzwi dla nowej ery eksperymentowania i kreatywności, inspirując kolejnych muzyków do poszukiwania nowych form wyrazu.
Modalny jazz stał się jednym z najważniejszych nurtów w historii tej muzyki, a “So What” jest często uważany za prototyp tego stylu. Chociaż utwór początkowo nie cieszył się dużą popularnością komercyjną, z czasem stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych utworów jazzowych wszech czasów.
Analiza “So What”: Detale i Struktury
- Melodia: Prosta, ale jednocześnie zapadająca w pamięć melodia jest budowana na skali D Dorian.
- Harmonią: Zamiast tradycyjnych akordów, utwór opiera się na skalach modalnych, co pozwala muzykom na swobodniejsze improwizowanie.
- Rytm: Rytm jest synkopowany i dynamiczny, tworząc atmosferę luzu i spontaniczności.
Struktura utworu:
Sekcja | Opis | Czas trwania (w przybliżeniu) |
---|---|---|
Intro | Melodia grana przez trąbkę Milesa Davisa | 1 minuta |
A | Improwizacja na podstawie skali D Dorian | 4 minuty |
B | Melodia powtórzona przez saksofon Juliana Adderleya | 2 minuty |
“So What,” choć pozornie prosty, jest bogaty w detale i oferuje głębokie przeżycie muzyczne. To utwór, który można słuchać wielokrotnie, odkrywając za każdym razem nowe niuanse i piękno.